VERGİ SORUMLULARI VERGİ HATASI KAPSAMINDA DÜZELTME BAŞVURUSUNDA BULUNABİLİRLER Mİ?

VERGİ SORUMLULARI VERGİ HATASI KAPSAMINDA DÜZELTME BAŞVURUSUNDA BULUNABİLİRLER Mİ?

Ali ÇAKMAKCI

Hesap Uzmanı

I-Giriş:

Vergi kanunlarının hazırlanması esnasında kanun koyucu, mükelleflerin veya idarenin bizzat yapacağı hatalar için idari aşamada düzeltme imkanı tanımış bulunmaktadır. Ayrıca kanun koyucu, idari safhada düzeltilme imkanı bulunan vergi hatalarının nelerden ibaret olduğunu açık olarak hüküm altına almış bulunmaktadır. Özü itibariyle vergi hatası kavramı, vergi kanunlarında yer alan ve herhangi bir tereddüde mahal bırakmayacak düzeyde açık, diğer bir deyişle müphem olmayan hükümlere rağmen, idari işleme taraf olan mükellef veya idare tarafından vergiyle ilgili uygulamalarda yapılan yanlışlıklara atfedilen bir kavramdır. Vergi kanunlarında yeteri kadar açık olmayan hükümler dolayısıyla yaşanan hatalar ise, bu kapsamdaki vergi hatasına girmemektedir[1].

VUK (Vergi Usul Kanunu)’nda yer alan tanıma göre ise vergi hatası; vergiye müteallik hesaplarda veya vergilendirmede yapılan hatalar yüzünden haksız yere fazla veya eksik vergi istenmesi veya alınması şeklinde tarif edilmiştir. Dikkat edileceği üzere, vergi hatasının tanımında yer alan hata türü iki tanedir. Buna göre; söz konusu tanımda yer alan hesap ve vergilendirme hataları dışındaki hataların vergi hatası kapsamında değerlendirilme ve sonuç olarak idare tarafından bu hataların düzeltme yoluyla kaldırılma imkanı bulunmamaktadır. Konuyla ilgili olarak Danıştay Dava Daireleri Genel Kurulu’nun 20.12.1991 tarih ve 1991/140 sayı numaralı kararına göre; VUK’un 117 ve 118’inci maddelerindeki hesap ve vergilendirme hatalarından biri bulunmadıkça düzeltme ve şikayet yolları izlenerek ilk derecede Danıştay'da dava açılamaz. Bu durumda, VUK’nda yer alan hesap ve vergilendirme hataları kapsamına sokulamayan ihtilaflı işlemler yargı yolu ile çözüme kavuşturulacaktır. Zira; idarenin bu kapsamda düzeltme imkanı bulduğu hatalar, kanuna ya da kanuni düzenlemelere tamamen aykırı nitelikteki açık ve yoruma gerek duyulmayan hatalardır[2].

VUK’nun 117’inci maddesinde kanunen düzeltilme imkanı bulunan hesap  hataları açıklığa kavuşturulmuştur:

Matrahta hata: Vergilendirme ile ilgili beyanname, tahakkuk fişi, ihbarname, tekalif cetveli ve kararlarda matraha ait rakamların veya indirimlerin eksik veya fazla gösterilmiş veya hesaplanmış olmasıdır.

Vergi miktarında hata: Vergi nispet ve tarifelerinin yanlış uygulanması, mahsupların yapılmamış veya yanlış yapılmış olması, birinci bentte yazılı vesikalarda verginin eksik veya fazla hesaplanmış veya gösterilmiş olmasıdır.

Verginin mükerrer olması: Aynı vergi kanununun uygulanmasında belli bir vergilendirme dönemi için aynı matrah üzerinden bir defadan fazla vergi istenmesi veya alınmasıdır.

VUK’nun 118’inci maddesinde ise kanunen idari aşamada düzeltilme imkanı bulunan vergilendirme hataları açıklığa kavuşturulmaya çalışılmıştır. Vergilendirme hatalarına ilişkin olarak mezkur kanun maddesinde geçen belirlemeler ise şöyledir:

Mükellefin şahsında hata: Bir verginin asıl borçlusu yerine başka bir kişiden istenmesi veya alınması;

Mükellefiyette hata: Açık olarak vergiye tabi olmayan veya vergiden muaf bulunan kimselerden vergi istenmesi veya alınması.;

Mevzuda hata: Açık olarak vergi mevzuuna girmeyen veya vergiden müstesna bulunan gelir, servet, madde, kıymet, evrak ve işlemler üzerinden vergi istenmesi veya alınması;

Vergilendirme veya muafiyet döneminde hata: Aranan verginin ilgili bulunduğu vergilendirme döneminin yanlış gösterilmiş veya süre itibariyle eksik veya fazla hesaplanmış olması.

Vergi hatası ve kapsamına ilişkin olarak yukarıda kısaca değinildikten sonra, vergi hatası kapsamında kimlerin düzeltme talebinde bulunabileceğine ilişkin olarak açıklamalarda bulunmakta fayda vardır. Zira, düzeltme talebinde bulunacak olan kişiler kanunen sınırlandırılmıştır. VUK’nun 121’inci maddesine göre; idarenin, tereddüt edilmeyen derecede açık ve mutlak vergi hatalarını re’sen düzeltme imkanı bulunmaktadır. Ayrıca, VUK’nun 122’inci maddesinde mükelleflerin, vergi muamelelerindeki hataların düzeltilmesini vergi dairesinden yazı ile isteyebilecekleri hüküm altına alınmıştır. Dikkat edileceği üzere, VUK kapsamında vergi hatalarının düzeltilmesi, hukuken idarenin re’sen uygulayacağı bir idari işlemiyle veya mükellefin bizzat talebiyle mümkün kılınmaktadır. Fakat, son dönemlerde Danıştay ve idare tarafından alınan bazı kararlarda, vergi mükellefleri ile birlikte vergi sorumlularının da bu kapsamda değerlendirildiği anlaşılmaktadır. Aşağıda yer alan çalışmada, vergi mükellefi ve vergi sorumlusu kavramları açıklanmaya çalışılarak, Danıştay ve idare tarafından alınan kararlarla birlikte, konu hakkındaki görüşlerimizi aktarmak istiyoruz.

II- VERGİ SORUMLULARI VERGİ HATASI KAPSAMINDA DÜZELTME HAKKINDAN YARARLANABİLİRLER Mİ?  

   

Yukarıda da açıklandığı üzere, VUK kapsamında düzeltme imkanı sadece idarenin tek taraflı olarak yaptığı bir idari işlemle veya mükellefin başvurusu ile sağlanmaktadır. Danıştay tarafından alınan kararların genelde, sadece mükelleflerin düzeltme başvurusunda bulunabileceği yönünde olduğu anlaşılmaktadır. Fakat; konuyla ilgili olarak vergi sorumlularının da bu imkandan yararlanabileceği yönünde Danıştay Dava Daireleri Genel Kurulu ve idare tarafından alınmış kararlar da bulunmaktadır.

Daha önce belirtildiği üzere, söz konusu hataların düzeltilmesine ilişkin talep hakkı VUK’nun 122’inci maddesi uyarınca mükellefe tanınmıştır. Danıştay Dava Daireleri Genel Kurulu ise bir kararında, mükellef dışında vergi sorumlularının da düzeltme yoluna başvurabileceklerini kabul etmiştir. Bahsi geçen kararın gerekçesi aşağıda yer aldığı şekilde ifade edilmiştir[3]:

“

Davacı kurum 1990 Ekim ayında müteahhite yaptığı avans ödemelerinden dolayı % 5 vergi tevkifatı yapmış ancak, ilgili ay muhtasar beyanname sinde bu tevkifatı sehven % 15 olarak beyan edip ödemiştir. ... günlü
dilekçeyle idareye düzeltme ve mahsup başvurusunda bulunmuş ve 1990 Kasım ayına ilişkin gelir (stopaj) vergisi borcunu ... tarihinde ihtilaflı miktar kadar eksik ödemiştir.

.............................

Davacı kurum, 1990 Ekim ayında müteahhite yaptığı avans ödemeleri nedeniyle % 5 oranında vergi tevkifatı yapmış ancak, bu tevkifatı sehven % 15 olarak beyan ederek ödemiştir. Taraflar arasında, yapılan tevkifatın % 5 olduğu hususunda bir ihtilaf bulunmadığı gibi gerçekte % 5 olarak kesilen verginin, sehven % 15 olarak beyan edilip ödendiği de ihtilafsızdır.

.............................

213 sayılı VUK’nun 116’ncı maddesinde, vergi hata sı, vergiye ilişkin hesaplarda veya vergilendirmede yapılan hatalar yüzünden haksız yere fazla veya eksik vergi istenmesi veya alınması olarak tanımlanmış, 120’nci maddede, vergi hatalarının düzeltilmesine ilgili vergi dairesi müdürünün karar vereceği, kurala bağlanmıştır. 213 sayılı Kanun’un 8’inci maddesinde, söz konusu Kanun’un müteakip maddelerinde geçen mükellef tabirinin, vergi sorumlularına da şamil olduğu belirtildiğinden, vergi sorumlusu sıfatıyla sehven fazla yatırılan bir vergi için davacı kurumun düzeltme başvurusu yapabileceği sonucuna varılmaktadır. “

Konuyla ilgili olarak Danıştay Dava Daireleri’nin yukarıda yer alan kararına bakılacak olursa, vergi kesintisinin vergi sorumlusu tarafından mükelleften tam olarak alınıp, vergi dairesine %5 yerine, %15 stopaj oranı dahilinde ödendiği anlaşılmaktadır. Dikkat edileceği üzere, bahsi geçen olay çerçevesinde mükellefin bünyesinde gerçekleşen ve bir düzeltme işlemine konu olabilecek vergi hatasının bulunduğunu ifade etmek hukuken mümkün gözükmemektedir. Söz konusu olay, tamamen vergi sorumlusunun bünyesinde gerçekleşmekte ve asıl mükellef yönünden vergi hatası kavramının dışında kalmaktadır. Bilindiği üzere, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkındaki Kanunu (AATUHK)’nun 23’üncü maddesinde tahsil edilip de, kanuni sebeplerle reddi icabeden amme alacaklarının, “istihkak sahiplerinin” reddiyatı yapacak olan amme idaresine olan muaccel borçlarına mahsup edilmek suretiyle reddolunacağı hüküm altına alınmıştır. Bize göre; konunun vergi hatası kapsamında değerlendirilme imkanı bulunmayıp, AATUHK’nun 23’üncü maddesi kapsamında istihkak sahibinin amme idaresine olan muaccel borçlarına mahsup edilmek suretiyle çözüme kavuşturulması gerekmektedir. Zaten, karara ilişkin olarak alınan karşı oya göre dava, vergilendirmede yapılan bir hatanın düzeltilmesi talebinin reddi yolundaki işlemin iptali dileğiyle değil, beyan üzerine tahakkuk eden gelir (stopaj) vergisinin vadesinde ödenmemesi üzerine düzenlenen ödeme emrine karşı açılmıştır. Davada, bu ödeme emrine konu olan vergide hata bulunduğu iddia edilmemektedir. Dava, ödeme emriyle bildirilen verginin başka bir nedenle hata sonucu fazla ödenen vergiden mahsubu
gerektiği iddiasına dayanmaktadır. Bize göre ise; Danıştay Dava Daireleri Genel Kurulu tarafından alınan karara katılmamakla birlikte, konunun VUK’nun vergi hatası hükümleri kapsamında değil, 6183 sayılı AATUHK hükümleri çerçevesinde çözülmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

Danıştay 4. Dairesi ise, bir kararında yukarıda yer alan karara benzer yönde karar vermiştir. Söz konusu karara konu olaya göre; kıdem tazminatı şeklindeki istihkakından fazla vergi kesintisi yapıldığı iddiasıyla iş mahkemesinde açtığı davayı kazanan hizmet erbabına, fazla kesildiği yargı kararına göre kesinleşmiş bulunulan vergi işverence iade edilmiştir. Bunun üzerine işverenin vergi sorumlusu sıfatıyla yaptığı düzeltme talebi idarece red edilmiş, fakat Danıştay tarafından kabul edilmiştir[4][5]. Bize göre; Danıştay 4. Dairesi’nin bu kararının olayına münhasır olarak değerlendirilmesi gerekmektedir. Zira; söz konusu olayda  işveren yönünden vergi hatası kapsamında değerlendirilecek bir durum bulunmamakla birlikte, bir mahkeme kararı gereğince yapılan iade nedeniyle vergi yükü sorumlu işveren bünyesinde kalmıştır. Ayrıca, konunun AATUHK hükümleri çerçevesinde çözülmesi bize göre mümkün gözükmektedir.

Danıştay’ın bir başka kararında da, vergi sorumlularının düzeltme kapsamında başvuru yapabilecekleri sonucuna varılmıştır[6]:

“

.............................

Olayda, yalnızca teminatı veren banka tarafından imzalanan teminat mektubundan doğan damga vergisinin mükellefi, temyize konu kararda söylenenin aksine imza sahibi ... Bankası Anonim Şirketi’dir. Davacı banka, ayrıca, müşterisi olan Şirketle imzalanan genel kredi sözleşmesinden doğan damga vergisinin de mükellefi ve Damga Vergisi Kanunu’nun 24'üncü maddesi uyarınca sorumlusudur. Adı geçen banka, ileride doğması muhtemel sorumluluğunu gidermek amacıyla, söz konusu işlemlerden doğan damga vergilerini, aralarındaki (açık ya da kapalı, yazılı veya sözlü) sözleşmeye dayanarak müşterisi olan şirketten peşinen tahsil edip, vergi dairesine kendi adına beyan ederek, ihtirazi kayıt koymaksızın ödemiştir. Bu durumda, davacı bankanın, mükellefi ve sorumlusu olduğu vergiler nedeniyle ehliyeti bulunmadığından söz edilemeyeceğinden, mahkeme kararının aksi yoldaki gerekçesine katılmak mümkün değildir.”

    

Danıştay Dava Daireleri Genel Kurulu gibi idare de, son dönemlerde benzer bir düşünce içerisinde bulunmakta ve bu yönde muktezalar vermektedir. Konu ile ilgili olarak idare tarafından verilen bir mukteza özetine göre;

“

 .............................

.

Buna göre, kurumlar vergisinden muaf olması nedeniyle Gelir Vergisi Kanunu’nun 94’üncü maddesinin birinci fıkrasının 7,8,9 ve 14’üncü maddeleri kapsamında kooperatife yapılan ödemelerden gelir vergisi tevkifatı yapılmaması gerekirken, sehven yapılan ve vergi sorumlusu bankalarca bağlı bulundukları vergi dairesi müdürlüğüne yatırılan tevkifat tutarları için, hak sahibinin vergi sorumlusu bankaya yaptığı yazılı iade talebi üzerine, bankalarca yine sorumlusu sıfatıyla iade talebinde bulunulması imkan dahilinde olup, Vergi Usul Kanunu’nun düzeltme hükümleri de göz önünde bulundurulmak suretiyle iadenin, hak sahibine verilmek üzere bankalara yapılması mümkün bulunmaktadır.”

Yukarıda yer verilen muktezaya konu olayın, Danıştay Dava Daireleri Genel Kurulu’nun kararına konu olan olaydan tek ve önemli farkı, vergi sorumlusunun mükellefin istihkakından kanuni tutarından fazla stopaj kesintisi yapmak suretiyle idareye ödemede bulunmasıdır. Danıştay Dava Daireleri Genel Kurulu’nun kararına konu olayda ise, mal varlığında azalma esas itibariyle sorumlunun kendi bünyesinde gerçekleşmektedir.

VUK’nun 116’ıncı maddesine göre bir vergi hatasının gerçekleşmesi için, haksız yere fazla veya eksik vergi istenmesi veya alınması gerekmektedir. Bilindiği üzere, verginin istendiği veya alındığı kesim, sonuç itibariyle verginin mükellefinden başkası değildir. Fakat, vergi kanunları zaman zaman iktisadi, sosyal ve mali mülahazalarla verginin vergi sorumluları kanalıyla beyanı ve tahsiline de imkan tanımaktadır. VUK kapsamında vergi mükellefi ve vergi sorumlusu tabirlerinin neleri ifade ettiği mezkur Kanun’un 8’inci maddesinde açıklanmıştır. VUK’nun 8’inci maddesine göre mükellef; vergi kanunlarına göre kendisine vergi borcu terettüp eden gerçek veya tüzelkişidir. Vergi sorumlusu ise, verginin ödenmesi bakımından, alacaklı vergi dairesine karşı muhatap olan kişi olarak açıklanmıştır. Ayrıca, vergi kanunlarıyla kabul edilen haller müstesna olmak üzere, mükellefiyete veya vergi sorumluluğuna müteallik özel mukavelelerin vergi dairelerini bağlamayacağı hüküm altına alınarak, bu Kanun’un müteakip maddelerinde geçen 'mükellef' tabirinin vergi sorumlularına da şamil olduğu açıklığa kavuşturulmuştur.

VUK’nun 8’inci maddesinde geçen mükellef ve vergi sorumlusunun kavramsal içeriği son derece önemli bulunmaktadır. Mükellef, esas itibariyle vergiyi doğuran olayın bünyesinde gerçekleştiği gerçek veya tüzel kişidir. Vergiyi doğuran olay ve bu olaya bağlı olarak tahakkuk eden vergi dolayısıyla mal varlığında gerçekleşen azalma mükellefin bünyesinde gerçekleşmektedir. Vergi sorumlusu ise, esas itibariyle vergi güvenliği ve mali gerekçelere dayanılarak ortaya çıkmış bulunan bir kavramdır. Mezkur kanun maddesinde geçen hükme göre vergi sorumlusu, mükellefin bünyesinde gerçekleşen vergi doğuran olaya bağlı olarak ortaya çıkan verginin ödenmesi bakımından, alacaklı vergi dairesine karşı muhatap olan gerçek veya tüzel kişidir. Kısaca, vergi sorumlusu vergi borcunu mükelleften tahsil ederek, alacaklı vergi dairesine yatırmakta ve mükellef ile idare arasında bir tür köprü görevi görmektedir.

Ayrıca, VUK’nun 8’inci maddesinde söz konusu Kanun’un müteakip maddelerinde geçen mükellef tabirinin, vergi sorumlularına da şamil olduğu ifade edilmiştir. Söz konusu Kanun’da geçen bu belirleme son derece önemli durumda bulunmaktadır. Zira, vergi sorumlularının da, vergi mükellefleri ile benzer şekilde vergi hatalarının düzeltilmesi için idareden talepte bulunup bulunamayacakları hususunun, daha önce açıkladığımız bazı Danıştay kararları çerçevesinde tartışmalı hale geldiği anlaşılmaktadır. VUK’nun 8’inci maddesine bakıldığı zaman, vergi sorumlularına atfedilen rolün sadece verginin alacaklı vergi dairesine ödenmesinden geçtiği hüküm altına alınmaktadır. Bize göre, Kanun’da geçen  mükellef tabirinin vergi sorumlularına da şamil olduğu hükmü, vergi hatalarının düzeltilmesi kapsamında değerlendirilme imkanı mümkün bulunmamaktadır. Zira, vergi sorumlularına verilen rol sadece yükümlülük şeklinde olup, mükelleflere tanınan hakların vergi sorumlularına da tanınmış bulunduğundan bahsetmek mümkün gözükmemektedir. Aksi halde, kanımızca yapılan bu işlem ile, bir anlamda ilgili kanun maddesinde geçen mükellefiyet veya vergi sorumluluğuna ilişkin özel mukavelelerin vergi dairelerini bağlamayacağı hükmü bir şekilde ihlal edilmiş durumda bulunacaktır. Bize göre, bahsi geçen kanun maddesinde yer alan Kanun’un müteakip maddelerinde geçen mükellef tabirinin vergi sorumlularına da şamil olduğu hükmü, sadece tekrardan kaçınmak amacıyla düzenlenmiştir. Dolayısıyla vergi sorumlularının, VUK’nda mükelleflere tanınan hak ve yetkilerden yararlanması ve onlara ilişkin yükümlülüklerin altına girmesi mümkün bulunmamaktadır. Yine, VUK’nun 8’inci maddesinde geçen ifadenin aksine, mezkur Kanun’un tamamında bu prensibe uyulmadığı da gözlemlenmektedir. VUK’nun 341’inci ve 344’üncü maddelerinde açık olarak vergi sorumlusu tabirine de yer verilerek, mükellefin yanında vergi sorumlusunun da kanun gereği verilen görevi tam ve gereği gibi yerine getirmemesinden dolayı vergi zıyaı cezası yaptırımıyla karşılaşacağı açıkça ifade edilmiştir.

Bir diğer önemli nokta ise, VUK’nun 119’uncu maddesinde vergi hatalarının sadece bakanlık personeli ile mükellef tarafından ortaya çıkartılabileceği hususudur. Vergi sorumluları ise bu kapsamda yer almamaktadır. Yine, VUK’nun re’sen düzeltme başlıklı 121’inci maddesinde idare tarafından re’sen düzeltme yapılanların düzeltmeye karşı vergi mahkemelerinde dava açma haklarının mahfuz bulunduğu açıklanmıştır. Fakat, vergi sorumlularının bu haktan yararlanmaları mümkün bulunmamaktadır. Zira, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu(İYUK)’nun 2’inci maddesinde idarî eylem ve işlemlerden dolayı kişisel hakları doğrudan muhtel olanlar tarafından açılan davaların idari dava kapsamında bulunduğunu hüküm altına almıştır. Sonuç olarak, vergi sorumlularının bu kapsamda doğrudan zarar görmüş olmamaları nedeniyle dava açma hakları da mevcut değildir.

Konuyla ilgili olarak bir başka önemli nokta ise, yansıtılabilir nitelikteki vergilerde kendini göstermektedir.  Mükellef-sorumlu ilişkisini, verginin mükellefi ile gerçek yükümlüsü arasındaki ilişkiyle karıştırmamak gerekmektedir. Katma değer vergisi örneğinde, vergi mal veya hizmetin satış bedeline ilave olarak müşteriden tahsil edilir. Ancak, verginin müşteriden tahsil edilmesi, vergiye tabi malı teslim eden veya hizmet ifasında bulunan kimsenin vergi sorumlusu olduğunu ifade etmez. Ödemeyi asıl mükellef yerine değil, kendi yerine yapmaktadır. Verginin müşteriden alınması, verginin intikali ile ilgilidir[7]. Katma değer vergisi gibi yansıtılabilir nitelikte bulunan bir başka vergi türü ise banka ve sigorta muameleleri vergisidir. Danıştay tarafından alınan kararlarda, yansıtılabilir nitelikteki vergilerde verginin gerçek mükellefi ile verginin kanun gereği yükümlüsü durumunda bulunan kişilerin farklı kişiler olduğu vurgulanmaktadır. Konuyla ilgili Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu tarafından alınan kararın özeti aşağıdaki gibidir[8]:     

“

.............................

Banka ve sigorta muameleleri vergisinin "yansıtılabilir" bir
vergi olması nedeniyle, banka, banker ve sigorta şirketlerince işlemin
muhatabı olan gerçek ve tüzel kişilere yansıtılması ve bu yolla vergi
yükünün bunlar üzerinde kalması, sözü edilenlerin vergi mükellefi veya
sorumlusu olarak kabulünü gerektirmeyeceğinden, 213 sayılı Kanun’un 122’nci maddesinde yer alan, mükelleflerin, vergi muamelelerindeki hatala-
rın düzeltilmesini vergi dairesinden yazı ile isteyebilecekleri hükmü
karşısında, bu vergi dolayısıyla yapılan herhangi bir vergi hatası ne-
deniyle fazladan istenen ya da alınan verginin düzeltilmesini ancak,
6802 sayılı Kanun’un 30’uncu maddesinde sayılan banka, banker veya si-
gorta şirketleri isteyebileceklerdir. Ancak, davacı şirketin, T.C.
Merkez Bankası Ankara Kambiyo Şubesi’nce kesilen risk primi üzerinden
banka ve sigorta muameleleri vergisi tutarında tahsil edilen ve vergi
dairesine yatırılan parayı adli yargı mercilerinde açacağı alacak da-
vasına konu yapması mümkün olduğundan davanın reddi yolundaki Danıştay
Yedinci Dairesi’nin kararında sonucu itibarıyla hukuka aykırılık bulunmamış-
tır.”

III-SONUÇ:

Yukarıda yer alan çalışmada vergi mükellefi ve vergi sorumlusu kavramları açıklanarak, vergi sorumlularının VUK’nun 116 ve müteakip maddeleri çerçevesinde düzeltme başvurusunda bulunup bulunamayacakları hususu tartışılmıştır. Konuyla ilgili olarak Danıştay’ın ve idarenin aksi yönde almış bulundukları da ortaya koyarak, vergi sorumlusunun vergi borcunu mükelleften tahsil ederek, alacaklı vergi dairesine yatırmakta ve bu suretle mükellef ile idare arasında bir tür köprü görevi gördüğü; vergi sorumlusunun sadece yükümlülüğünün bulunduğu ve dolayısıyla mükellefe ilişkin düzeltme hakkı dahil, haklardan yararlanamayacağı; VUK’nun 8’inci maddesinde geçen “bu Kanun’un müteakip maddelerinde geçen 'mükellef' tabirinin vergi sorumlularına da şamil olduğu” hükmünün, kanunun yazım tekniğinden kaynaklandığını ve tekrarları önlemek amacıyla ihdas edildiği değerlendirmeleri yapılmıştır.